W dniach 09. 01. – 15. 02. w Muzeum Regionalnym w Głogówku zaistnieje w swych „kategoriach nieistnienia w sztuce” Piotr Szmitke, próbujący swą twórczością odsłonić pozory i fikcje współczesnego świata. Artysta – twórca teorii metaweryzmu – przeciwstawiał się jednorodnemu postrzeganiu rzeczywistości. Wcielał się w kreowane przez siebie postacie, by ukazać problem zaniku wiarygodności i tożsamości w życiu społecznym. Wystawa prac Piotra Szmitke miała się odbyć w Głogówku w 2013 roku, jego śmierć przerwała przygotowania. Ta obecna – „Niekomfortowa rzeczywistość” – prezentuje wybór prac z lat 1998 – 2011 i nawiązuje do przemyśleń artysty, zawartych w ostatnim udzielonym wywiadzie, podczas biennale w Wenecji.
Wernisaż odbędzie się dnia 09. 01. o godz. 18.00 w Muzeum Regionalnym w Głogówku, ul. Słowackiego 1.
Piotr Szmitke (1955-2013)
Artysta interdyscyplinarny, twórca i teoretyk sztuk wizualnych, scenograf, kompozytor, dramatopisarz i reżyser. Jest autorem i propagatorem metaweryzmu – nowego pojęcia w sztuce. Piotr Szmitke urodził się w Katowicach. Edukację artystyczną rozpoczął pod kierunkiem Henryka Wańka. Studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach profesorów: Włodzimierza Sawulaka, Jerzego Nowosielskiego i Andrzeja Strumiłły. W 1979 podjął pracę nauczyciela malarstwa i rysunku w Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach. Dyplom pod kier. prof. Andrzeja Strumiłły otrzymał w 1980 roku. W 1981roku w przeddzień ogłoszenia stanu wojennego wyjechał do Francji. Na emigracji spędził niemal 10 kolejnych lat. We Francji odbył kursy kompozytorskie pod kier. Jean-Claude Ferryego, studiował reżyserię teatralną i prowadził kursy przygotowawcze do Academie des Arts Decoratifs w Strasbourgu. W 1987 objął stanowisko dyrektora artystycznego Muzeum Surrealizmu w Melun Veux le Penil pod Paryżem, pod patronatem Pierre’a Argilet’a. W 1988 w Paryżu odbyła się I Konferencja Metawerystyczna, w toku której ogłoszony został pierwszy manifest metaweryzmu. W 1990 roku powrócił do kraju. Od tamtej pory mieszkał i pracował w Katowicach. Zmarł w 2013 roku w Krakowie po ciężkiej chorobie. Piotr Szmitke opracował taką metodę obejścia przymusu jednorodności w sposobie obrazowania świata, by wielowątkowość jego pracy wyznaczała konsekwentną metodę. W myśl metaweryzmu tworzywem artystycznym jest sama historia sztuki, artysta zaś podmiotem, konfigurującym jej opis. W ramach metody metawerystycznej stwarzał on wirtualne osobowości twórcze, w które kolejno się wcielał. Wyznaczając każdej z niej życiorys oraz tło społeczno-kulturowe, wytwarzał dzieła w różnych stylach, w myśl założenia, że dla artysty przedmiot to sposób jego postrzegania. Artysta zrealizował szereg słuchowisk, performensów, realizacji wideo i wystaw (m.in. w Berlinie, Katowicach, Koszycach, Krakowie, Paryżu, Strasbourgu, Warszawie i Wrocławiu). W 2005 roku Opera Śląska w Bytomiu wystawiła jego autorską operę pt. Muzeum Histeryczne Mme Eurozy. W 2007 roku ukończył pracę nad monumentalnym malowidłem na żelaznej kurtynie Teatru Śląskiego w Katowicach.
W 2009 roku wyreżyserował autorski film średniometrażowy Zbrodnia Ikara. W 2011 roku został odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaką Zasłużonego dla Kultury Polskiej.
