Absolwentka Instytutu Sztuki Uniwersytetu Opolskiego. W ramach dyplomu artystka przedstawiła projekt zrealizowany pod kierunkiem dr Magdaleny Hlawacz zatytułowany Purioria.

Czym jest owa Purioria? Jak pisze sama autorka:

Purioria  to świat, w którym wszystko toczy się swoim naturalnym rytmem. Żyjące tam istoty to efekty uboczne wcześniejszej cywilizacji, bardzo wysoko rozwiniętej zarówno pod względem technologicznym, jak intelektualnym, przypominającej nieco cywilizacje z dystopijnych wizji przyszłości wykreowanych przez Aldousa Huxleya w Nowym wspaniałym świecie czy George’a Orwella w Roku 1984. 

W pewnym momencie życie w tym świecie stało się do tego stopnia przytłaczające i skomplikowane, że doszło do masowego szaleństwa. Aby dać upust buzującym zmysłom, mieszkańcy Puriorii sięgnęli po bardzo mocne substancje psychoaktywne, a także uciekli się do najbrutalniejszej przemocy. Jedno i drugie spowodowało ich całkowitą zagładę. Przy życiu pozostały jedynie niewinne istoty, które przeważnie były efektem nieudanych eksperymentów genetycznych. Kiedy opadły już wszystkie toksyczne opary nienawiści, wyeksploatowana niemal do cna ziemia powoli zaczęła znów oddychać, a wraz z nią nieskalane nienawiścią stworzenia.  

Wykształcił się nowy ekosystem i nowe życie – bez polityki, telewizji, religii, broni i masowej konsumpcji. Żyjące w tym świecie istoty zostały tak uwarunkowane genetycznie, że do życia potrzebują jedynie energii słonecznej. Zazwyczaj wykonują one codzienne, proste czynności, na przykład biegają po łące, tańczą w deszczu, zbierają kwiaty, piszą do siebie listy. Niektóre z nich odgrywają szczególnie ważną rolę w tym świecie. Wszyscy żyją chwilą  obecną, nie istnieje dla nich przeszłość ani przyszłość.  Są zanurzeni w jednej wielkiej teraźniejszości. Niewiele czasu przeznaczają na myślenie, snucie dalekosiężnych planów czy analizowanie dotychczas przeżytych dni. Większość czasu spędzają na „czuciu”,  emocjonalnie przeżywają każdy dzień. Nie brakuje  w ich świecie także złości, smutku i tęsknoty,  bo doświadczają wszystkich możliwych stanów emocjonalnych. Próbują te negatywne uczucia zrozumieć, nie pozwalają im przejąć nad sobą kontroli – dlatego nie ma tam agresji ani przemocy. Zdarza się, że wyruszają w daleką podróż lub robią jakąś zaskakującą rzecz, ale najczęściej dni upływają im na wspólnych rozmowach o życiu. Wieczorami natomiast  razem patrzą w gwiazdy lub urządzają małe przyjęcia, wtedy tańczą, śpiewają i opowiadają sobie dowcipy….

Purioria to projekt interdyscyplinarny. W jego skład wchodzi jedenaście białych otwartych pudełek, głównie z ilustracjami przedstawiającymi mieszkańców owej krainy wraz z ich opisami oraz wykonana z sylikonu i włosów rzeźba. Artystka obrazuje obywateli Puriorii jako istoty odrealnione, które posiadają cechy ludzi, przedmiotów, zwierząt. Te niegroźne, spokojne stworzenia, które kreuje Ada nie przypominają jednak bohaterów książek dla dzieci. Mimo łagodnego wyglądu, budzą pewnego rodzaju niepokój. Zdają się być zapowiedzią naszej przyszłości.

Magda Zarzycka