Jak wyobrażamy sobie przyszłość żyjąc w dobie kwantów, klonowania i protorealizacji z dziedziny fantazyjnej inżynierii genetycznej, jak choćby wyhodowanie fluorescencyjnego królika czy rośliny z ludzkim DNA? To właśnie chciał wiedzieć Piotr Grabowski ankietując Opolan. Artysta w kwestionariuszu „Tunel” zadał pytania dotyczące wizji ludzkości w obliczu „zrealizowanej przyszłości”.
„Dialog” artysty z respondentami układał się różnie:
Czasem odpowiedzi noszą znamiona „autobiografizmu”:
Jak zwykle umierasz?
Spokojnie, jednak zdarza mi się telepać i wiercić, wołać mamę i tatę, wujka i babcię, Mirka i Jolę, Radka i Zuzę.
Czasem wzrusza afirmatywny stosunek do rzeczywistości fizycznej:
Jak ci jest z kwarkiem t?
Kwark t ocieka zajebistością!
Czasem fantazja jest swobodna:
Którym z kolei klonem jesteś?
Jestem kanadyjski, słodki cukierek w loczkach.
Innym razem zdezorientowana się „zacina”:
Ile masz liści?
Chyba żadnego.
Jednak gdyby przez moment zachować powagę należałoby zadać jeszcze jedno pytanie: czy za pomocą ankiety można badać wyobraźnię? Przecież jej wynik to dane uśrednione. W ujęciu procentowym zatraca się to, co w wyobrażeniach najcenniejsze – oryginalność. Czy zatem „Tunel” nie jest mistyfikacją ostrzegającą nas przed częstą omyłką: pomyleniem naszych pragnień z życzeniami zleceniodawców ankiet oraz wszystkich próbujących łapać nas na lep rzekomo neutralnej zabawy?
Łukasz Kropiowski
Piotr Grabowski, „Tunel. Znaczenie ludzkości dla przyszłości”, Galeria Sztuki Współczesnej w Opolu, kuratorka: Natalia Krawczyk
fotografie: Galeria Sztuki Współczesnej, Opole
