Chyba każdemu ktoś kiedyś umarł. Babcia, dziadek, starszy wujek. Pies lub chomik – ich też przecież szkoda. Krzątał się po klatce, skakał po kanapie, siedział w starym fotelu lub zawsze solił za bardzo. Dziś tej soli i miejsca na kanapie więcej dla ciebie zostanie.
Wrócisz do domu. Została popielniczka, kuweta i pościel w kratę. Posprzątasz przecież kiedyś. Wywietrzysz, wypierzesz, ściany pomalujesz, żwirek wyrzucisz do śmieci. Usta otworzysz rzadziej. Przywykniesz do tej ciszy. Powoli, naturalnie.
Ja pewnie nie kupię już kota ani nie przygarnę. Większa możliwość, że umrze wcześniej niż mi się to przytrafi.
Magda Rucińska – rocznik ’84. Absolwentka Lingwistyki Stosowanej na UKW w Bydgoszczy (2008) oraz Edukacji Artystycznej na ASP w Poznaniu (2010). Laureatka stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2009/10). Rysowniczka i recenzentka niezdrowo zafascynowana komiksem i ilustracją. Na co dzień prowadzi zajęcia rysunkowe na architekturze wnętrz UTP w Bydgoszczy oraz współpracuje z Otwartą Pracownią Sitodruku. Publikowała m. in. w „Lampie”, “Zwykłym Życiu”, „Fabulariach”, “Zeszytach Komiksowych” oraz autorskim artzinie „1zine”. Na swoim koncie ma także kilka wystaw indywidualnych oraz zbiorowych m. in. w poznańskiej Galerii Komiksu Cheap East w CK Zamek, MBWA Leszno, bydgoskiej Wieży Ciśnień oraz Galerii Kantorek, szczecińskiej Galerii Orient czy Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. Lubi grzebanie we własnej i cudzej pamięci, historie małe a zarazem osobiste, przedmioty oraz miejsca, o których raczej nie śniło się dizajnerom. Nie lubi rozwoju akcji.
