4. Biennale Ars Polonia

Biennale Ars Polonia to autorskie wydarzenie organizowane w Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu, które odbywa się cyklicznie od 2008 roku. Podstawowym jego celem jest promowanie polskich artystów i artystek, którzy tworzą poza granicami kraju. Wystawa “Jesteśmy” (1991 r.) – autorstwa Elżbiety Dzikowskiej i Wiesławy Wierzchowskiej – w Galerii Zachęta w Warszawie oraz wydarzenie “POZA – Sztuka artystów polskich” (2006 r.) zainicjowało szereg akcji i zdarzeń w różnych odsłonach i konfiguracjach, z których jedną jest właśnie opolskie biennale, w tym roku czwarte.

Tegoroczne wydarzenie nosiło tytuł “Zbiegną się wszystkie świata strony”. To właśnie nazwa stała się głównym łącznikiem poszczególnych elementów wystawy, wyłuszczeniem jej idei oraz adekwatnym uzasadnieniem takiego a nie innego doboru prac i sposobu ich prezentacji. Przestrzeń galerii stała się miejscem spotkania artystów i artystek z różnych dziedzin sztuki i części globu. Była to również okazja do powrotu i zatrzymania się na chwilę, czas na rozmowę i wspomnienia.

Wszystkim świata stronom nadajemy znaczenie dosłowne, pokazując sztukę artystów z miejsc wyznaczonych konkretnymi współrzędnymi geograficznymi, a także znaczenie metaforyczne, prezentując „wszystkie” dziedziny sztuki. Łączymy kolażowo elementy wystawy w jedną całość, zachowując przy tym odrębny charakter każdego z nich. Wspólny mianownik tworzy nową jakość. Poza artystycznym Biennale uwzględnia również aspekt psychologiczno-socjologiczny, stanowiący bezpośrednie lub pośrednie implikacje wymiaru politycznego (bezpośrednie, kiedy sytuacja polityczna jest powodem wyjazdu z kraju, pośrednie – kiedy sytuacja polityczna tak a nie inaczej kształtuje warunki życia, dynamikę otoczenia intelektualno-artystyczno-kulturalnego). O tym mówią artyści w nagranych z nimi rozmowach. Spotykamy się z dziełem sztuki, artystą, a także z człowiekiem.

Małgorzata Sady, kuratorka wystawy

W odbiorze kolażowego zbioru umykał jednak wspominany przez kuratorkę “wspólny mianownik”. Ginął w nagromadzeniu indywidualnych wspomnień. Wystawa przypominała raczej spotkanie osób, które dobrze się znają, ale dawno nie widziały ani siebie, ani swoich działań. Biennale stworzyło przestrzeń dla ich artystycznego powrotu w to samo miejsce, pod jeden dach, w tym wypadku dach opolskiej galerii. Ich prace zlokalizowane we wspólnej przestrzeni tworzą bardzo zróżnicowany patchwork. Zdjęcia, obrazy, artystyczne instalacje i fotochromy, projekcje filmowe, słowem dla każdego coś dobrego.

Wśród wystawienniczych pozycji można było znaleźć elementy szczególnie ciekawe i wyróżniające się. Do nich z pewnością należą prace Renaty Buziak (www.renata-buziak.com). Urzekające piękno rozkładu, jego osobliwe kształty i formy zaprezentowane zostały przez artystkę w formie video oraz na wielkoformatowych wydrukach :

Miejscem, do którego niełatwo było trafić, a skrywało niezwykłej urody i wrażliwości intuicyjne malarstwo, była wytyczona w galeryjnym wnętrzu kwadratura z pracami Barbary Goshu. Wejście tam zabierało prosto do świata artystki zarówno tego wyobrażonego, jak i tego zlokalizowanego na konkretnej szerokości geograficznej, czyli do Afryki a bliżej do Etiopii, której rdzenna sztuka stała się dla niej inspiracją. Ikony, jej autorstwa, malowane na drewnie oraz kamieniach hipnotyzowały swoim przenikliwym spojrzeniem, wyrazem i stylem.

te anioły mają etiopskie oczy ale ich serca są polskie
prof. Vittorio Fiocca, dyrektor Włoskiego Instytutu Kultury w Addis Abebie

Organizatorzy zapewnili również szerokie pole do spotkania z artystami i artystkami. Rozmowy i autorskie prelekcje były okazją na przyjrzenie się bliżej ich postaciom, poznanie kryjącego się za obrazem człowieka a także zadanie mu/jej nurtujących pytań.

4. Biennale Ars Polonia upłynęły zatem pod znakiem spotkania, w ramach którego zbiegły się nie tylko różne strony świata, ale też artystyczne biografie, twórcze metody, spojrzenia i interpretacje.

Fotorelacja z wernisażu >>>