Cykl sześciu fotografii przedstawia pewnego rodzaju tęsknotę za bliską mi osobą. W sytuacji kiedy zostaję porażony rozstaniem z moją dziewczyną w mojej głowie rodzi się coś, co stale stara się ją przywołać, objąć i ponownie posiąść na własność tak, jak to było kiedy byliśmy ze sobą.

Tuż po rozstaniu moje życie staje się całkowicie zdeterminowane przez zaistniałą sytuację, a każdy następny krok ma na sobie ciężar i jest wywołany przez decyzję zerwania naszej relacji. To wtedy mój umysł, jak i całe ciało stara się przywołać coś co już minęło, coś co nie powróci, a do czego tak bardzo tęskni całym sobą. Jednakże moje przywołanie to nie jest zwykłe odtworzenie dawnych chwil, ale „uświęcenie” przedmiotów będących fizycznym materiałem moich odczuć w tamtej jak i tej chwili, a wszystko to ogranicza się do czegoś jeszcze bardziej, aż nieprawdopodobnie fizycznego – czyli do prawdziwego zrozumienia, zawładnięcia fizycznego – wymiaru! Wymiaru przedmiotu moich uczuć do sytuacji, chwili odczuwania najwspanialszego z uczuć do danej istoty – uczucia miłości, na którą to składały się nie dość, że same przedmioty co i ładunek uczuciowy, którym obdarzyłem dany przedmiot, w tym przypadku podniesiony do pewnego rodzaju artefaktu, relikwii dawnej chwili odczuwania pewnego składnika miłości jakim były nienamacalne przez fizyczny podmiot (nazwę to) – „byty”.

Patryk Różycki

Patryk Różycki – urodzony w 1992 roku, pochodzi z Dąbrowic Starych. Student malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na specjalizacji Intermedia. Swoje działania nazywa emocjonalnym ekshibicjonizmem. Uczestnik licznych wystaw i konkursów.

 www.facebook.com/patrykrozyckimalarstwo

Prezentowane wyżej prace biorą udział w „Najbardziej konsumpcyjnej wystawie na świecie” w Muzeum Regionalnym w Głogówku (ul. Słowackiego 1), którą oglądać można do 20 września.