W The Post-Photographic Condition z 2015 r. wyjaśnia, że wielu badaczy definiując postfotografię, ogranicza się do praktyk fotograficznych wynikających z postulatów postmodernizmu. Inni łączą to ze znaczącym rozwojem technologii jak na przykład łatwo dostępne aparaty cyfrowe, tańsze skanery, czy chociażby komputery wyposażone w proste oprogramowanie do postprodukcji obrazu. Fontcuberta stwierdza, że na pewno spowodowało to przełom w obrazowaniu, jednak zwrot, z którym mamy do czynienia to nie tylko przejście od dagerotypów do całkowicie zautomatyzowanej produkcji obrazów. Zmiana dotyczy ontologii obrazu i doświadczania wizualności (Fontcuberta, 2015).